Bitcoin - Mechanizmy sieciowe protokołu

2.7. Soft forki

Soft fork to nic innego jak forma aktualizacji sieci, po której nie powstają dwie niezależnie od siebie działające kryptowaluty. Wdrażane są wtedy zmiany, które są zgodne z poprzednią wersją protokołu, ale wprowadzają pewne ulepszenia. To oznacza, że użytkownicy, którzy nie zaktualizują swojego oprogramowania, będą mogli dalej korzystać z sieci bez żadnych problemów, a jednocześnie ci, którzy już to zrobią, będą mogli korzystać z nowych funkcji.

Bitcoin nie jest ani idealny, ani niezmienny. Przez te kilkanaście lat zostało wprowadzonych wiele zmian w funkcjonowaniu protokołu, i jeszcze wiele zostanie wprowadzonych.

Warto zapoznać się z tym, w jaki sposób takie zmiany wchodzą w życie. Odbywa się to w sposób zdecentralizowany, gdzie programiści proponują swoje zmiany, następnie trwa analiza i dyskusja społeczności. Jeśli taka propozycja zdobędzie uznanie i wystarczającą akceptację, przechodzi do etapu testowania i implementacji. Wtedy dopiero developerzy tworzą kod, który następnie wprowadzany jest na węzłach, a ich operatorzy mają możliwość zaktualizowania swojego oprogramowania do najnowszej wersji, aby uwzględnić wprowadzone zmiany. Niektóre zmiany muszą zostać także aktywowane przez sieć, co oznacza, że większość węzłów musi zaakceptować i uruchomić nową wersję protokołu, aby zmiana była w pełni skuteczna. Na koniec, po wprowadzeniu zmiany nazywanej BIP (czyli Bitcoin Improvement Proposal, a po polsku Propozycja Poprawki Bitcoina), trwa monitorowanie i dostosowywanie się do ewentualnych napotkanych problemów.

Co ciekawe, takich zmian w historii istnienia Bitcoina było już kilkaset, ale zazwyczaj są to drobne, nieodczuwalne poprawki w kodzie.

      • Bitcoin Core 0.9

Nie była ona opisana jako konkretny BIP, niemniej jednak była jedną z ważniejszych i znaczących aktualizacji w historii Bitcoina, wprowadzając wiele istotnych zmian i ulepszeń. Miała miejsce 14 marca 2014 roku i m.in. wprowadziła portfele deterministyczne, które umożliwiły generowanie i przywracanie kluczy prywatnych za pomocą pojedynczej frazy mnemonicznej, zwanej seedem.

      • Segregated Witness (SegWit)

SegWit to jedna z najważniejszych aktualizacji protokołu Bitcoin, która została wprowadzona w sierpniu 2017 roku. Głównym celem SegWit było rozwiązanie problemu skalowalności związanej z ograniczoną pojemnością bloku 1 MB. Rozwiązanie to zmieniło strukturę bloków, oddzieliło podpisy transakcji od danych transakcji, a te podpisy przeniesiono do oddzielnego obszaru, zwanego witness area. Dzięki temu transakcje są mniejsze, co umożliwia pomieszczenie większej liczby transakcji w jednym bloku oraz obniża ich koszt. Co równie istotne, SegWit przyczynił się do popularyzacji rozwiązania Lightning Network.

      • Taproot

Aktualizacja Taproot to kolejny kamień milowy w rozwoju sieci Bitcoin. Do jej wdrożenia niezbędna była zgoda górników, która została wydana przez większość z nich w czerwcu 2021 r. Dodanie uaktualnienia do łańcucha wprowadza kilka istotnych nowości, pojawił się choćby nowy typ adresu ułatwiający dokonywanie różnego typu transakcji, bez względu czy chodzi o prostą płatność, czy może stosowana jest sieć Lightning. Zgodnie z nowym modelem, wszystkie one wyglądają dokładnie tak samo.

Drugim istotnym elementem przeprowadzonej aktualizacji są podpisy Schnorra, które służą do podpisywania kilku transakcji z użyciem stworzonego w tym celu klucza głównego. Ten ostatni zawiera w sobie kilka podpisów, dzięki czemu oszczędza miejsce.

Warto zauważyć, że powyższe aktualizacje to tylko kilka z wielu, które miały miejsce w historii Bitcoina. Każda z nich miała na celu poprawę różnych aspektów protokołu, takich jak skalowalność, bezpieczeństwo, prywatność i wydajność.