Bitcoin - Mechanizmy sieciowe protokołu

Lightning Network jest najbardziej znana i rozpowszechniona druga warstwa na Bitcoinie. Była ona odpowiedzią na pojawiające się ograniczenia, z którymi boryka się wiele kryptowalut, takich jak skalowalność, szybkość i wysokie opłaty transakcyjne.

Pierwsze koncepcje i badania sięgają nawet 2011 roku. W międzyczasie prowadzono wiele eksperymentów, testów i implementacji prototypów, aby udoskonalić protokół i zapewnić jego bezpieczeństwo oraz skalowalność. Jako koncepcję skalowalności, Lightning Network przedstawiono w 2015 roku przez Josepha Poona i Thaddeusa Dryja. Głównym założeniem było powołanie protokołu, sieci przesyłu off-chain, czyli takiego, który przetwarzałby transakcje poza głównym blockchainem Bitcoina.

Wraz z wydaniem Bitcoin Core w wersji 0.16.0 na początku 2018 roku Lightning Network został uznany za wystarczająco stabilny i gotowy do użycia przez użytkowników oraz oficjalnie wprowadzony jako protokół warstwy drugiej na platformie Bitcoin. Był to punkt kulminacyjny wieloletnich prac i badań nad rozwinięciem skalowalności i wydajności Bitcoina.

Lightning Network działa w taki sposób, że uczestnicy podpisują transakcje, ale nie są one wysyłane na blockchain. Szczegóły transakcji przechowywane są poza blockchainem, a jedynie wynikowa suma jest zapisywana na blockchainie jako rezultat finalnego rozliczenia. Takie założenie pozwala na zwiększenie przepustowości sieci Bitcoin i w konsekwencji na szybsze i tańsze przekazywanie mikropłatności.